Kolejna opowieść z serii "moja koleżanka":
Nasza klasowa prymuska (z liceum), najmądrzejsze dziewcze z całej wsi (a raczej naszego miasta) gotowała u mnie na działce kompot. Nazbierałyśy jej owoców, ona wsadziła do garnka, dodała cukru i wstawiła na kuchenkę. Po pewnym czasie poczuliśmy dziwny zapach... W garnku zamiast kompotu znajdowały się powidła... Nasza mała mądrala myślała, że woda w kompocie bierze się z owoców...

Moja była współlokatorka tak spaliła ryż, że przez tydzień był ciepły...

Zebyś Ty wiedziała ile razy ja o wodzie zapomniałam... budzik sobie na piecu ustawiam, jak wodę gotuję

A mi wczoraj takie dobre gyrosy wyszły Znajoma stwierdziła, że to zależy od tego, dla kogo się robi i chyba miała rację - bo im człowiek się bardziej stara, tym mniej wychodzi, dlatego we wtorek była klapa totalna

Ok, wychodzi na to, że wypowiadam się jako pierwszy samiec

Wydaje mi się, że rozdział obowiązków (choć jest to właściwie rzecz głupia, bo im więcej rzeczy robi się wspólnie, tym lepiej) powinien następować na granicy "co komu najlepiej wychodzi", dlatego w myśl tej zasady pewnie ja będę zajmował się kuchnią i kwiatami, a żonie zostawię wieszanie obrazów itp.

Oczywiście podział ten powinien być na tyle uczciwy, by każdy miał też czas dla siebie na wyjście na piwo, czy na ploty z koleżankami, bo bycie w związku nie polega przecież na przykuwaniu się do drugiej osoby, albo na przykuwaniu jej do siebie Ktoś kiedyś powiedział, że kochać, to nie znaczy patrzeć bez przerwy na siebie, ale patrzeć razem w jednym kierunku i zdecydowanie się z tym zgadzam

Podsumowując - związek powinien opierać się na zasadach partnerskich, gdzie obie strony wspierają się wzajemnie, rozmawiają o swoich potrzebach i obawach, a wszystkie problemy rozwiązują wspólnie starając się osiągnąć kompromis w sprawach drażliwych

Chochliczek napisał:

O gotowaniu to ja się nie wypowiadam, ci co widzieli wybuchające mikrofalówki i palące się patelnie wiedzą

Nie jest tak źle... W gotowaniu ryżu kwadrans przed Modą na sukces, w odsmażaniu kotletów przywiezionych z domu i kupowaniu surówek w Polo markecie, doszłyśmy już do perfekcji

Cóż, jeśli mam być szczera, muszę przyznać, że mój chłopak wspaniale gotuje, sprząta częściej niż ja i w ogóle wyłamuje się ze schematu opisanego przez Misię. Na nadmiar czasu spędzanego razem też nie mogę narzekać, bo na razie widujemy się rzadziej niż byśmy chcieli

a ja za to uwielbiam gotowac:D

ja zawsze miałam inny problem...facet chciał się spotkać, a ja szłam z przyjaciółkami się napić... chciał pogadać, a ja mówiłam, że nie mogę bo siatkówka w telewizji.... gotowac nie umiem, więc z konieczności on czasem musiał... Zawsze wydawało mi się to normalne.....