Wyborów jest zdecydowanie za mało ;P A tak bardziej ogólnie, wydaje mi się, że zawsze zwracamy uwagę na te cechy, które sami u siebie lubimy - to zawsze jest takie poszukiwanie własnego odbicia w drugim człowieku. Nie chodzi to bynajmniej o jakiś narcyzm, czy coś takiego, po prostu najbardziej lubimy ludzi podobnych do siebie

Na zasadzie, że przeciwieństwa się przyciągają??

Arantasar napisał:

No to niewiele będzie tych zalet

Mam to odebrać jako komplement? Czym taka wredna istotka jak ja sobie na niego zasłużyła?

Ostatnio edytowany przez Nemezis (03-04-2008 11:35:09)

Arantasar napisał:

Co do przeciwieństw zupełnie nie mogę się zgodzić - takie coś jest dobre na zauroczenie, ale z czasem wychodzi coraz więcej zgrzytów i różnic, jak wtedy kiedy jedna strona ma ochotę posiedzieć w domu przy gorącej herbacie w jesienny wieczór i poczytać książkę, a druga chce koniecznie wyjść na piwo i się rozerwać Na dłuższą metę różnice charakterów czy temperamentów są wielką przeszkodą

Nieprawda, czasem odmienne charaktery świetnie się uzupełniają. To właśnie szukanie podobieństw jest dobre na zauroczenie Pomyślałeś, że w opisanej sytuacji te osoby mogą wpływać na siebie pozytywnie? Jedna nakłoni drugą, żeby więcej czytała i mniej piła, ale dzięki tej drugiej, sama będzie czasem wychodzić i dobrze się bawić

Ostatnio edytowany przez Nemezis (03-04-2008 11:41:44)

Nemezis napisał:

Nieprawda, czasem odmienne charaktery świetnie się uzupełniają. To właśnie szukanie podobieństw jest dobre na zauroczenie Pomyślałeś, że w opisanej sytuacji te osoby mogą wpływać na siebie pozytywnie? Jedna nakłoni drugą, żeby więcej czytała i mniej piła, ale dzięki tej drugiej, sama będzie czasem wychodzić i dobrze się bawić

To też nie jest regułą. Mój wujek, który jest raczej spokojny, lubi włączyć sobie mecz w tv albo poczytać książki miał przez pewien czas dziewczynę lubiącą bardziej szalone rozrywki, których wujek jej nie zapewniał. Ona nie mogła przywyknąć do spokojnego trybu życia, on nie polubił wychodzenia z domu, więc siłą rzeczy związek się skończył.
Każdą sytuację należy rozpatrywać indywidualnie

Hmm... i tu wracamy do tego szukania swojego odbicia w innych osobach - szukając cech, których nie posiadamy, a chcielibyśmy mieć szukamy tak naprawdę takiej fajniejszej wersji siebie Chociaż sam szukam kobiety podobnej do mnie, to jednak mimo wszystko chciałbym, żeby była też ładna, a przecież jest to cecha, której sam nie posiadam, choć chciałbym

I tylko wniosek nasuwa się trochę smutny - najbardziej i tak kochamy samych siebie..

Ostatnio edytowany przez Arantasar (03-04-2008 15:50:20)

Z tym zgadzam się w zupełności - smutne jest tylko to, że nie kochamy właściwie drugiej osoby, tylko jej podobieństwo do nas lub do naszego ideału...