No to teraz nie ma dla Ciebie nadziei

1.     Unitarian Universalism (100%)
2.     Secular Humanism (90%)
3.     Liberal Quakers (86%)
4.     Neo-Pagan (83%)
5.     Mainline to Liberal Christian Protestants (79%)
6.     New Age (78%)
7.     Mahayana Buddhism (77%)
8.     Theravada Buddhism (77%)
9.     Taoism (71%)
10.     Scientology (64%)
11.     Nontheist (64%)
12.     New Thought (63%)
13.     Reform Judaism (57%)
14.     Christian Science (Church of Christ, Scientist) (52%)
15.     Orthodox Quaker (44%)
16.     Hinduism (39%)
17.     Baha'i Faith (37%)
18.     Jainism (36%)
19.     Sikhism (35%)
20.     Mainline to Conservative Christian/Protestant (22%)
21.     Seventh Day Adventist (17%)
22.     Orthodox Judaism (16%)
23.     Church of Jesus Christ of Latter-Day Saints (Mormons) (13%)
24.     Islam (13%)
25.     Jehovah's Witness (5%)
26.     Eastern Orthodox (4%)
27.     Roman Catholic (4%)
no a to moje wyniki...coż...katolicyzm nie robi u mnie kariery

Nemezis napisał:

nie można być szczęśliwym ot tak, bez powodu... OK, ale ja wiem, że można

Zgadzam się w 100% Również z tym, że nie jest to łatwe Bo chodzi o to, żeby zakochać się w życiu

Bo mój pesymizm jest drogą do przebudzenia - widząc ulotność wszystkich rzeczy i to, że nic w świecie nie daje szczęścia przestaję łączyć swoje szczęście ze stanem posiadania czegoś (arowej baby, inteligencji, akceptacji itp.) - staję się wolny i mogę być szczęśliwy bez powodu

Ar smutny? Jakoś ilekroć go widzę, ma całkiem dobry nastrój Ale oczywiście można być "z wierzchu" smutnym czy nawet rozzłoszczonym a "w środku" czuć się szczęśliwym (i wtedy te złe emocje dużo szybciej przechodzą).

Nie wiem, Ar, czy pesymizm prowadzi do przebudzenia... Moim zdaniem raczej od niego oddala. Ale wszystkiego trzeba spróbować... No, prawie wszystkiego

Wiem o co Ci chodzi, przechodziłam niedawno taki "upadek" ale jakoś się podniosłam i teraz czuję się silniejsza

Skoro już rozmawiamy o byciu szczęśliwym, to podzielę się z Wami moimi ostatnimi przemyśleniami. To już trwało od dłuższego czasu - pojawiały się chwile, w których czułam się cholernie szczęśliwa bez żadnego powodu, czułam taki wewnętrzny spokój i było to cudowne uczucie... Nie wiedziałam skąd to się bierze i nie potrafiłam tego kontrolować. Aż pewnego dnia mnie olśniło... Siedziałam w kuchni i coś jadłam, za oknem padał śnieg czy deszcz, nie pamiętam. Pomyślałam sobie: jak to dobrze że jest mi ciepło, nie muszę się nigdzie spieszyć, piję moją ulubioną kawę z mojej ulubionej filiżanki, a to co jem bardzo mi smakuję... Kiedy o tym wszystkim pomyślałam, to cudowne uczucie znów się pojawiło. Wtedy zrozumiałam, na czym tak naprawdę polega bycie szczęśliwym. To koncentrowanie się na TEJ chwili, umiejętność dostrzegania w niej tego co najpiękniejsze Jakie to proste, prawda?

Arantasar napisał:

Chcemy lepszych zabawek, a nie dojrzałości.

Właśnie... Wcześniej sądziłam, że nie będę szczęśliwa, dopóki nie będę miała pięknego domu, trzech psów, mnóstwa kasy na koncie i wielu innych rzeczy. Oczywiście dalej tego pragnę, ale wiem już, że nie muszę tego mieć, aby poczuć się szczęśliwa Teraz mogę przywoływać uczucie szczęścia w każdej chwili, kiedy tylko mam na to ochotę. Pewnie, że jak coś ciężkiego spadnie mi na stopę albo ochlapie mnie przejeżdżający samochód, to nie mam nastroju do bycia szczęśliwą osobą Ale przez 90% czasu mogę nią być i korzystam z tego przywileju coraz częściej

E, za długie, nie czytam