Zgadzam się w zupełności. Mi najbardziej brakuje emocji, które przeżywałem przy najbardziej banalnych nawet książkach, nie mówiąc już o tych lepszych. Zresztą chyba nawet świat wyglądał inaczej - niebo było bardziej niebieskie, trawa bardziej zielona, zapachy intensywniejsze itp.

Wydaje mi się, że to zjawisko wynika z dwóch rzeczy. Po pierwsze - doświadczenie - przeżywanie czegoś po raz pierwszy jest z reguły najbardziej intensywne i bezkrytyczne. Jednak wraz ze wzrostem doświadczenia zaczynamy porównywać rzeczy ze sobą i z uzyskanym w pewnym okresie ideałem. Z czasem więc coraz trudniej jest zostać zaskoczonym przez rzeczywistość, a nawet jeśli coś nas pozytywnie zaskoczy, to nie są to aż tak wielkie skoki jakościowe, jak w dzieciństwie. Ergo - im człowiek starszy, tym mniej rzeczy go porusza.

Po drugie - skłonność do idealizacji przeszłości - mamy wszak całkiem naturalną skłonność do zapamiętywania rzeczy dobrych, a marginalizowania złych - dlatego wszystko co kiedyś, wydaje się lepsze, niż teraz