moim zdaniem warto miec dzieci, chociaz nie zawsze jestem w stanie wsrod nich wytrzymac:p. daja wiele radosci i uczucia. niektórym pewnie uzupelniaja pustke w zyciu. niestety tak się sklada, że nie kazdy potrafi sie dzieckiem zajac. slyszy się rozne straszne historie o losach (często niechcianych) dzieci.
ale to chyba kwestia na inny temat .

Ar Junior?

Ejdżej... coś mi się kojarzy... z jakimś boysbandem chyba

Dziecko? Hmm... Ja się przecież boję dzieci Szczególnie w większych ilościach, tych paskudnych, wrzeszczących, brudnych, głupich i niegrzecznych bachorów... Ludzie robią sobie dzieci bez opamiętania, a potem ogląda się w Uwadze rodzinę z 14 potomkami, którym nie ma co do głodnych gąb włożyć...

Ale żeby nie było to kilka małych osobników lubię. Szczególnie jak są w miarę mądre, grzeczne i w nie za dużej liczbie na raz

Być może i bym chciała mieć dziecko, oczywiście dopiero wtedy, gdy będzie mnie stać, żeby zaspokajać jego potrzeby, żeby mogło mieć dobry start w życiu.
Jednak bardzo mnie przeraża odpowiedzialność jaka jest z tym związana (niestety coniektórzy jej nie dostrzegają). Chciałabym aby moje dziecko nie przypominało tych małych przeklinających obdartusów co biegają po toruniu, żeby było akceptowane przez inne dzieci mimo że nie posiadają każdej zabawki z reklamy, było mądre i grzeczne. A skąd wiadomo jak tego dokonać? Kiedy jest np granica między dobrem dziecka (posyłając je na różne kursy np językowe) a zabieraniem mu dzieciństwa? Niezbyt podoba misię też perspektywa 9 miesięcy mdłości i spuchniętych kostek, a potem obawa, że wszystko będzie na mojej głowie, bo ojciec dziecka (jak pisałam kiedyś w innym wątku) podzieli rodzinę na mnie + dzieci i siebie... Facetom łatwo mówić, że gdyby mogli to by wzięli ciężar ciąży na siebie, ale założę się, że nie wytrzymaliby jednego dnia...
Co do czasu kiedy rodzić dzieci, to myślę, że całkiem dobrym rozwiązaniem jest sprawić sobie potomstwo przed rozpoczęciem tzw kariery, ale dla wielu jest to zbyt wcześnie...
W każdym razie ja chwilowo nadal nie czuję się gotowa na posiadanie różowego, pomarszczonego budzika

Więc i wyłączyć się nie da...

Chęć posiadania potomka jeszcze mnie nie nawiedziła, choć wiem, że to tylko kwestia czasu... na szczęście długiego . Raczej nie będę decydować się na dziecko, jeśli nie będę w stanie zapewnić mu życia na odpowiednim poziomie - warunków życia, edukacji itp (w więcej  szczegółów nie będę wnikać).  Nie mało osób które znam (głównie kuzynowstwo) jest już rodzicami. Nie chce stawać przed ich wyborami i problemami jeszcze. Pomyślę  o tym, gdy już będę miał  porządny, szczęśliwy i trwały dom. I nie mam na myśli budynku ... choć w sumie też

EDIT: No i nie odpowiedziałem na pytania Nemezis.
Czy dzieci dają więcej radości, czy problemów to się dowiem, gdy już będę miał. Ale spodziewam się/wiem od znanych mi rodziców, że radości dają mnóstwo. Nie trzeba ich (rodziców) o to pytać, wystarczy na nich popatrzeć . Co do problemów, to dostarczają ich co najmniej tak samo wiele, głównie w walce z otaczającym  nas światem, o jak najlepszą przyszłość, bezpieczeństwo oraz szczęście dziecka. Czy warto je mieć? Jeśli uważa się, że będą  szczęśliwe, to chyba nie ma wątpliwości . A jak ma się jedno, to już zaczyna się planować drugie.

Chochliczek napisał:

Facetom łatwo mówić, że gdyby mogli to by wzięli ciężar ciąży na siebie, ale założę się, że nie wytrzymaliby jednego dnia...

Ale to my musimy biegać, po np. "jakąś słodką bułeczkę" "BO TAK!" w środku nocy. "Jakąś" oczywiście znaczy konkretną. A jaką, to się dowiesz, jak twoje kochanie ją zobaczy   A na poważanie. Tak mówiący przyszli ojcowie,  mają raczej na myśli swoją gotowość do poświęceń, która ma obrazować ich szczere zaangażowanie. Tak przynajmniej sądzę

Ostatnio edytowany przez Zuo (09-09-2008 11:04:30)

A co byś napisał?